Kunstmatigheid

Posted by: Jeanine Hoogerbrug on: juni 11, 2010

• In: week 6
• 1 Comment

College Donderdag 27/05/2010

Wegens slecht functionerende treinen heb ik het eerste gedeelte van het college gemist. Voor het ontbreken van informatie of het noemen van al behandelde voorbeelden: mijn excuses.

Bijna alles wat er vandaag besproken werd had een ‘science-fiction-like’ randje. De combinatie tussen biologie en technologie kent, zoals we vandaag zagen, veel vormen. Van inspirerend mooi tot shockkerend lelijk. Vooral de voorbeelden horend bij Fleshart brachten wat afkeur teweeg. Toch leidt het ook vaak tot leuke en grappige toekomstbeelden (vb. The Order Electrus van Floris Kaayk).

Wat het doel was van dit college was het laten zien hoe de combinatie biologie en technologie zowel in de wereld van kunst en wetenschap voorbeelden kent. Zo zagen we kunst gemaakt met ‘kweekcellen’ en hoe bacteriën een onderwerp van kunst kunnen zijn. Ook werd kunst met ‘toevalsfactor’ getoond, bijvoorbeeld een slang die een homp klei vormt. Wat ook een vorm van kunst in/met natuur is, is Landart. Er zijn veel voorbeelden van te vinden maar een erg bekende zijn wellicht de stenen torentjes in het noorden van Scandinavië. Volgen het oude Samisch geloof (originele bewoners) moet een ieder die nog eens terug wil komen, een stenen torentje achterlaten. Het resultaat is dat veel toeristen een torentje bouwen. Dit soort ‘kunstwerkjes’ zijn dus niet alleen van artiesten, maar van iedereen…

Het samengaan van biologie en technologie heeft niet alleen waarde binnen de kunst, maar ook in de wetenschap leidt het tot veel nieuwe mogelijkheden. Zo kunnen door middel van ‘opkweking’ nieuwe materialen worden gemaakt zoals kunstleer en komen er alternatieven voor dierproeven. Dit soort ontwikkelingen vind ik erg goed en onmisbaar. De kunstwerken die wij te zien kregen die gemaakt waren met behulp van stamcellen waren in mijn ogen dan weer minder waardevol. Maar dit is slechts een persoonlijke mening. Ook de Fleshart ‘kunstwerken’ hadden niet echt betekenis voor mij. Het laten zien van menselijk/dierlijk weefsel als een simpel ‘piece of art’ vind ik wellicht te ver gaan. Zo hoorde ik vandaag dat het Slotervaartziekenhuis een publieke maagverkleining gaat uitvoeren, als een soort performance, om zo aandacht te vragen voor de gastric bypass. Waarschijnlijk zit er wel een educatief voornemen achter, maar de vorm van ‘voorstelling’ vind ik minder goed gekozen.

Naast dit soort vormen van biokunst (fleshart en opkweking) zijn er nog meer vertakkingen binnen de combinatie natuur en technologie. Zo is er een toenemende interesse voor de robottechniek. Door steeds meer nieuwe ontwikkelingen worden robotten en andere gemechaniseerde voorwerpen steeds geraffineerder en perfect. De mogelijkheden worden steeds groter en de vele voordelen maken het een beloftevolle wetenschap. Toch zijn er ook veel vragen te stellen over de ontwikkeling van deze technologische wezens. Tot hoever moeten we gaan? Tot hoever kunnen we gaan? En is binnen deze tak van onderzoek ook evolutie mogelijk? Kunnen robotten op een gegeven moment zichzelf verbeteren en aanpassen zoals mensen dat ook kunnen? En zo ja, is een toekomstbeeld zoals de Terminator dan reëel? Of blijft het zo onschuldig als dat het nu is?

Robotics’ Nao

Een andere vraag is: is de hulp van robottechniek wel zo nuttig als wij denken?

Real Robo Cop

Op 31 augustus 2009 stond er in NRC Next een grote foto van de robot Gundam. Deze robot is de hoofdpersoon in een Japanse manga die al dertig jaar bestaat. Om dit te vieren hadden kunstenaars een 18 meter hoge robot gemaakt die een paar weken te zien was in een haven in Tokyo. Naast bliepjes en rookbommen heeft de robot niet zoveel te bieden, maar een kunstwerk was/is het zeer zeker.

Besproken begrippen in college:
Mockumentary – Biokunst – Biotechnologie – Toevalsfactor – Technology/Industry Merging – Creationisme – Evolutie – Fleshart – Nanotopia – Xenontransplantatie

_________________________________________________________

Als laatste goede voorbeeld van robotten en ‘het echte leven’ is de Japanse dramaserie “Zettai Kareshi” (perfecte vriendje). In deze serie heeft een bedrijf de ideale robot ontwikkelt. Hij is in af te stellen naar de wensen van zijn eigenaresse en moet, zoals de titel al zegt, het ideale vriendje zijn. Maar is dit ook echt zo? De serie laat goed zien dat robotten en menselijke gevoelens niet (altijd) goed samengaan. Ook komen vragen over ‘evolutie’ naar voren. Kunnen robotten zichzelf zaken bijleren? Naast het feit dat de serie erg vermakelijk was (vond ik dan) liet het ook goed zien dat, ondanks de grote technologische ontwikkeling van de robot, er nog veel moet gebeuren totdat deze vorm van ‘kunst’ op deze manier kan worden geïntegreerd.

Zettai Kareshi
(*Klik op plaatje*)